Η μεγάλη ανάπτυξη της ιατρικής τον περασμένο αιώνα, μας έδωσε σημαντικά χημικά φάρμακα, με γνωστό θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Οι ενέργειες τους, επιθυμητές και ανεπιθύμητες, στον ανθρωπινό οργανισμό, είναι καλά διερευνημένες. Εκεί που υπάρχει έλλειμμα γνώσης, είναι στην επίδραση που έχουν τα υπολείμματα φαρμάκων στο οικοσύστημα  και ,κατ’ επέκταση, στον άνθρωπο.  Η ρύπανση των υδάτων και του εδάφους, με φαρμακευτικά κατάλοιπα, αποτελεί ένα νέο περιβαλλοντικό πρόβλημα, επισημαίνει η Ε.Ε από το 2010, καλώντας τα κράτη μέλη σε δράση.

Υπολείμματα διαφόρων ειδών φαρμάκων ανιχνεύονται στον υδροφόρο ορίζοντα, με συνηθέστερα τα καρδιαγγειακά, νευρολογικά, αντικαταθλιπτικά, καθώς και ορμόνες και αντιβιοτικά.  Στο περιβάλλον καταλήγουν και τα αρχικά δραστικά συστατικά που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή φαρμακευτικών, που φτάνουν τα 4.000 παγκοσμίως. Στο πόσιμο νερό μετρώνται κατάλοιπα φαρμάκων σε ίχνη , συχνότερα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (παυσίπονα) και συνθετικά οιστρογόνα. Επιπτώσεις στον άνθρωπο από την βραχύχρονη έκθεση δεν παρατηρούνται, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία. Χρειάζεται όμως συλλογή και μελέτη, επαρκών στοιχείων, όπως επισημαίνει η μελέτη «Περιβαλλοντικοί κίνδυνοι από Ιατρικά Προϊόντα» του 2013, του υπεύθυνου φορέα  για την εφαρμογή προγραμμάτων Υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Executive Agency for Health and Consumers), για να διερευνηθούν οι επιδράσεις από την μακρόχρονη  έκθεση,  ειδικά σε ευπαθείς ομάδες, ενώ πρέπει να δούμε και τι συμβαίνει στον οργανισμό, με  την ταυτόχρονη συνύπαρξη  διαφόρων  φαρμάκων και των μεταβολιτών τους.
 
Τα φάρμακα δεν απορροφώνται πλήρως από τον οργανισμό. Το 30% με 90% της δραστικής ούσας ενός φαρμάκου, που δίνεται από το στόμα, απεκκρίνεται από τον οργανισμό  που χορηγήθηκε. «Η πλειονότητα που ανιχνεύεται στα ύδατα, προέρχεται από τα ούρα των ανθρώπων», εξηγεί η  Kyle Parker, διευθύντρια του Φαρμακευτικού Συμβουλίου της πολιτείας του Οχάιο.
 

Μια άλλη πηγή διαρροών, είναι τα αχρησιμοποίητα φάρμακα. 1 στα 4 φάρμακα που προμηθεύονται οι Έλληνες, πάει στα σκουπίδια χωρίς να χρησιμοποιηθεί  ή έχοντας λήξει, με συνολικό κόστος 1 δις ευρώ, σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ). Από εκεί, παίρνουν τον δρόμο για τους όποιους χώρους διάθεσης σκουπιδιών. Με διάφορους μηχανισμούς, και κυρίως μέσω της εισόδου τους στον υδροφόρο ορίζοντα, τα κατάλοιπα από φαρμακευτικά προϊόντα, είτε αυτούσια είτε μετασχηματισμένα, εισέρχονται στο βιολογικό μας κύκλο.

Από το 2004 η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει θεσπίσει προγράμματα περισυλλογής των αχρησιμοποίητων και ληγμένων φαρμάκων, ανθρώπινης χρήσης.  Όμως χρειάζεται περισσότερη κινητοποίηση και συμμετοχή των καταναλωτών,  αφού στα περισσότερα κράτη το  50% έως 90% των αχρησιμοποίητων φαρμάκων δεν επιστρέφονται στα φαρμακεία. Στην Ελλάδα, από το 2012, το Υπουργείο Υγείας ξεκίνησε πρόγραμμα συλλογής αχρησιμοποίητων φαρμάκων, με 12.000 πράσινους κάδους σε φαρμακεία. Για τα φάρμακα που έληξαν λοιπόν, επισκεπτόμαστε το φαρμακείο της γειτονιάς μας και αν έχουν ειδικό κάδο τα αποθέτουμε εκεί. Αν όχι, ρωτάμε για το κοντινότερο σημείο συλλογής. Χρειάζεται επίσης, τακτικό ξεκαθάρισμα του οικιακού μας φαρμακείου και όσα δεν μας χρειάζονται να τα δίνουμε σε κοινωνικούς φορείς, που τα διαθέτουν στα δίκτυα ανθρώπων που υποστηρίζουν. Χρησιμοποιούμε, μόνον τα φάρμακα που πραγματικά χρειαζόμαστε και μόνο μετά από σύσταση γιατρού.  

Η Ευρωπαϊκή μελέτη που προαναφέρθηκε, «Περιβαλλοντικοί κίνδυνοι από Ιατρικά Προϊόντα» του 2013, συμπεριλαμβάνει στις προτάσεις της την επιδότηση προγραμμάτων που παροτρύνουν στην κατανάλωση φαρμάκων φιλικών προς το περιβάλλον.  Στις θεραπείες που εξ ορισμού έχουν «πράσινο προσανατολισμό», συγκαταλέγεται η  ομοιοπαθητική, που αξιοποιεί τον θησαυρό της φύσης και είναι επιλογή ασφαλής τόσο για τον άνθρωπο όσο και για το περιβάλλον. Η βιολογική κτηνοτροφία, βασίζεται επίσης στα ομοιοπαθητικά σκευάσματα, διότι η διεθνής νομοθεσία επιτρέπει τη χρήση τους.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που η ανθρωπότητα χρησιμοποιεί επί αιώνες χωρίς καμία παρενέργεια,   έχουν αναγνωρισμένη την ασφάλεια στη χρήση τους στη νομοθεσία, διότι παράγονται όπως όλα τα φάρμακα σύμφωνα με το διεθνές πρότυπο ορθής παρασκευαστικής πρακτικής (GMP). Καθώς παράγονται σε υψηλή αραίωση, την δυναμική των οποίων επιβεβαιώνουν και σύγχρονες ιατρικές έρευνες, τα  ομοιοπαθητικά φάρμακα συμβάλλουν στην τεράστια εξοικονόμηση φαρμακευτικών φυτών και στην αειφορία.

Δικαίως λοιπόν, χαρακτηρίζουμε τη «σχέση» ομοιοπαθητικής και περιβάλλοντος ως «σχέση αμοιβαίας φιλίας».
 

 

ΑΓΓΕΛΙΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΕΝΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

Πηγή:www.ego.gr