Άλλο ένα καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του. Ο Σεπτέμβρης ξεπροβάλλει δειλά-δειλά και μαζί του ξυπνούν όλες οι παιδικές μας αναμνήσεις. Γιατί ο Σεπτέμβρης ήταν ο μήνας που ξεκινούσαν τα μαθήματα, όταν ήμασταν παιδιά, και μαζί του έφερνε την αίσθηση για κάτι καινούργιο που περιμέναμε να έρθει στη ζωή μας. Ήταν, με δύο λόγια, ο μήνας της “συνειδητοποίησης” ότι τελειώνει η ανεμελιά του καλοκαιριού και αρχίζουν τα “σχολικά βάσανα”.

Τώρα πλέον τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπορεί να μην υπάρχει το σχολείο ή το Πανεπιστήμιο, στο πρόγραμμά μας, το συναίσθημα όμως παραμένει το ίδιο. Η αίσθηση της μετάβασης σε κάτι νέο, που αγωνιούμε να ζήσουμε. Η ανάγκη για ένα «restart» που θα φέρει κάτι καλύτερο στη ζωή μας. Αρχίζουμε λοιπόν να βάζουμε στόχους, όπως κάναμε παιδιά. «Θα κάνω αυτό, θα κάνω εκείνο, θα, θα, θα …». Οι στόχοι δημιουργούν όνειρα και τα όνειρα πάντα ανεβάζουν τη διάθεση. Λειτουργούν σαν διεγερτικό της ψυχής μας.

Μεγάλη αλήθεια είναι επίσης, ότι ο καιρός του Σεπτεμβρίου θυμίζει περισσότερο καλοκαίρι παρά φθινόπωρο και αυτό δίνει την ευκαιρία για σύντομες αποδράσεις, στην προσπάθεια μας να «ξεκλέψουμε» λίγο ακόμη καλοκαίρι… Οι συναυλίες και τα φεστιβάλ, που έχουν την τιμητική τους το Σεπτέμβρη, μας δίνουν λίγη ακόμη ώθηση, όταν ένα κομμάτι του εαυτού μας πάει να “μελαγχολήσει”, αναπολώντας την καλοκαιρινή ανεμελιά και αναλογιζόμενο τo χειμώνα που έρχεται.

Μέσα σε όλo αυτό το κλίμα όμως, ας αναλογιστούμε κάτι. Είναι ευλογία να νιώθουμε συναισθήματα χαράς, αδημονίας ακόμη και μελαγχολίας, για κάτι όμορφο που ζήσαμε, γιατί σημαίνει ότι ψυχή μας παραμένει ζωντανή. Δείχνει ότι δεν έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε και να ζητάμε διαρκώς τη βελτίωση. Αλίμονο σε αυτούς που παραιτούνται και σταματούν να κάνουν όνειρα. Είναι καταδικασμένοι να γεράσουν πρόωρα.

Η ζωή, με τα πάνω της και τα κάτω της, είναι ωραία αρκεί να ξέρεις να τη ζεις.

ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ
www.loveletters.gr