Ανέβηκα την προηγούμενη εβδομάδα, στο λόφο του Λυκαβηττού, για να παρακολουθήσω την συναυλία του αγαπημένου μου τραγουδιστή, Γιάννη Αγγελάκα. Μια συναυλία χορταστική, που θα τη θυμάμαι για χρόνια. Μου έκανε εντύπωση, ότι το κοινό γινόταν ένα με τον Αγγελάκα, σε πάρα πολλά τραγούδια, κάτι το οποίο σημαίνει ότι ο καλλιτέχνης είχε καταφέρει να αγγίξει την ψυχή πολλών ανθρώπων, οι οποίοι ένιωθαν (όσο υπερβολικό και αν ακούγεται) ότι το τραγούδι γράφτηκε «γι αυτούς».
Ένα από αυτά, είναι το γνώριμο «Γιορτή», που το ακούσαμε πρώτη φορά από τις Τρύπες και έκτοτε συνεχίζει να κοσμεί τις Setlists του Αγγελάκα, όπου και αν εμφανίζεται. Το τραγούδι μπορεί να καταλήγει στο ότι: «η αγάπη είναι γιορτή», αλλά λέει και κάτι πολύ πιο σημαντικό: «βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή» .
Έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει, πόσα πράγματα είναι αυτά που μας τρώνε την ψυχή, πολλές φορές, «άδικα»; Είναι εμπειρίες από το παρελθόν, τις οποίες κουβαλάμε (ευτυχώς όχι για πάντα), και οι οποίες αποτελούν τροχοπέδη στην μετέπειτα εξέλιξή μας. Είναι αλήθεια ότι όλοι έχουμε παρελθόν και εννοείται ότι κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστος από αυτό, σε όλη του τη ζωή. Αυτό που οφείλουμε όμως να κάνουμε, είναι να έρθουμε αντιμέτωποι με ό,τι μας βαραίνει και να του βάλουμε «φωτιά», θέτοντάς το «στο χρονοντούλαπο» της ιστορίας. Έχουμε χίλιους δύο λόγους να το κάνουμε, αλλά ο κυριότερος είμαστε εμείς!
«Έξω οι δρόμοι αναπνέουν, διψασμένοι ανοιχτοί», συνεχίζει το τραγούδι. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που μας δίνουν κίνητρο να συνεχίσουμε, από όσα προσπαθούν να μας κρατήσουν πίσω. Στο χέρι μας είναι να αποτινάξουμε το βάρος από μέσα μας και να ατενίσουμε το μέλλον ελεύθερα και χωρίς προκαταλήψεις, βγαλμένες από το παρελθόν!
Όσο αφήνεις το καράβι της ψυχής σου να γεμίζει νερά, στο τέλος θα βουλιάξει και μάντεψε ποιον θα πάρει μαζί του…
Γι αυτό σταμάτα να «σωπαίνεις και να θρηνείς σαν το κατάδικο» και ζήσε «στον αέρα, στη φωτιά, στη βροχή», όπως προτρέπουν οι Τρύπες, δια στόματος Γιάννη Αγγελάκα. Η ζωή είναι ένα ταξίδι με συγκριμένο προορισμό. Μικρές «στάσεις», επιτρέπονται, αλλά το ταξίδι πρέπει να συνεχίζεται, με όπλα την δύναμη θέλησης και την αισιοδοξία!
Εξάλλου, όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης: «μια αστραπή είναι η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΘΑΤΟΣ
Loveletters.gr
