Η «Τρίτη Ηλικία» χαρακτηρίζεται από πολλούς η ηλικία της ωριμότητας καθώς ο άνθρωπος, έχοντας αποκτήσει πολλές εμπειρίες, φτάνει σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Είναι όμως και η περίοδος που οι ανησυχίες εντείνονται. Ο φόβος για ποικίλα θέματα, με πρωταρχικό την υγεία, μεγαλώνει, καθώς διάφορες νόσοι, ψυχικές και σωματικές, κάνουν την εμφάνισή τους και αντιμετωπίζονται, εύλογα, ως κάτι ξαφνικό και απρόσμενο.
Το αίσθημα της μοναξιάς «χτυπάει» την πόρτα, όλο και πιο δυνατά, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι αυτών των ηλικιών, ακόμα κι αν έχουν αποκτήσει παιδιά ή και εγγόνια, φοβούνται πως θα «ξεχαστούν» όχι μόνο από τα οικεία τους πρόσωπα, καθώς, αυτά ακολουθούν, αναπόφευκτα, τη δική τους καθημερινότητα και καλούνται να διαχειριστούν τα προβλήματά της, αλλά και από τον ευρύτερο κοινωνικό τους περίγυρο.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι φορές, που άνθρωποι αναγκάζονται πραγματικά, λόγω αντίξοων συνθηκών και μη έχοντας εναλλακτική λύση, να βρεθούν σε ανάλογα ιδρύματά ή οίκους που υπόσχονται παροχή φροντίδας και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης σε άτομα μεγάλης ηλικίας. Το λυπηρό είναι ότι, αρκετές φορές, εάν κανείς επισκεφθεί τα εν λόγω ιδρύματα, διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνονται και συνειδητοποιεί ότι μέσα σε αυτά τα ιδρύματα έχουν «κλειστεί» πολλές ιστορίες ζωής, που κρύβουν, πόνο, μοναξιά και δυστυχώς, αρκετές φορές, εγκατάλειψη, από ανθρώπους που αν τύχει να καθίσει κάποιος μαζί τους και τους δώσει την ευκαιρία να μιλήσουν, θα διαπιστώσει ότι έχει σίγουρα πολλά να μάθει από την εμπειρία και τη «σοφία» των χρόνων της ζωής τους και να αντλήσει πολύ από τη δύναμή τους.
Καλό, λοιπόν, θα είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα «θετικά» των πιο ώριμων χρόνων της ζωής μας και να μην επικεντρωνόμαστε μόνο στο «πέρασμα» του χρόνου και το αίσθημα της ανασφάλειας που επιφέρει. Στην ηλικιακή αυτή περίοδο, έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο να αφιερώσουμε στον εαυτό μας και να τον φροντίσουμε, να επικοινωνήσουμε και να δούμε φίλους, να περάσουμε περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μας, να κάνουμε μία όμορφη βόλτα, να παρακολουθήσουμε μία ταινία ή μία θεατρική παράσταση, να διαβάσουμε ένα ωραίο βιβλίο, να παρευρεθούμε σε μία ευχάριστη κοινωνική εκδήλωση και γενικά, να κάνουμε πράγματα που οι καθημερινές υποχρεώσεις των μικρότερων ηλικιών, δεν μας άφηναν το χρονικό περιθώριο να τα απολαύσουμε.
Με τον τρόπο αυτό, θα «γεμίσουμε» την ημέρα μας με θετική ενέργεια και δραστηριότητες που θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή μας και δεν θα δώσουν «πρόσφορο» έδαφος σε δυσάρεστες σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα. Ας συμβιβαστούμε με την ηλικία μας, ας φροντίσουμε κι ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας, για να μας αγαπήσει κι αυτός. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε μία φράση από γνωστή, κωμική, τηλεοπτική σειρά: «η ζωή αρχίζει στα…. «ήντα». Σε ποιά «ήντα;» Στα «ήντα» κάνεις ωρέ σύντεκνε», που λένε και οι φίλοι μας στην Κρήτη. Ασφαλώς, κάτι θα ξέρουν αυτοί….
ΑΣΠΑΣΙΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Νηπιαγωγός