Η διαχείριση της πείνας είναι μεγάλη υπόθεση. Η Τζούλια Κάμερον στο βιβλίο της "The Writing Diet" προτείνει να κάνουμε στον εαυτό μας 4 βασικές ερωτήσεις, πριν φάμε οτιδήποτε:
- Πραγματικά πεινάω;
- Αυτό θέλω να φάω;
- Θέλω να το φάω τώρα;
- Μήπως θα μπορούσα να φάω κάτι άλλο, πιο διαιτητικό, αντ’ αυτού;
Εμείς θα προσθέταμε κι άλλες 3 ερωτήσεις, 2 πριν φάμε κι άλλη 1 μετά:
- Μήπως γεμίζω το στομάχι μου λόγω συναισθηματικών «κενών»;
- Όποτε συμπεριφέρθηκα έτσι, μετά πως ένιωσα;
- Πώς νιώθω, τώρα που έφαγα;
Καλό βεβαίως θα είναι αυτά να τα γράφουμε σ’ ένα ημερολόγιο. Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για την αυτοβελτίωσή μας αλλά και για τους επιστήμονες, που τυχόν μας βοηθούν στην προσπάθειά μας, ώστε να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τη διατροφική μας συμπεριφορά.
Ωστόσο κατανοώ πως συνήθως ελάχιστοι κάθονται και κάνουν κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι πηγαίνουν στη κουζίνα και τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Γι’ αυτό καλό είναι να υπάρχουν διαθέσιμα κάποια «σνακ πείνας», ώστε να είναι υπό σχετικό έλεγχο οι δύσκολες αυτές στιγμές.
«Τι μπορούμε να καταναλώσουμε ως «σνακ πείνας»;
Προτιμείστε να καταναλώσετε μικροποσότητες από «ποιοτικά» τρόφιμα που δεν έχουν πολλές θερμίδες και έχουν ισχυρή δυνατότητα κορεσμού. Τέτοια είναι οι ανάλατοι ξηροί καρποί (π.χ. 10 αμύγδαλα, 4 καρύδια, 15 φουντούκια, 5 κάστανα κλπ), τα ωμά λαχανικά (π.χ. στικς λαχανικών με αγγουράκια & καρότο), τα φρούτα με τη φλούδα (π.χ. 1 μήλο ή 1 αχλάδι, ή ροδάκινο κλπ) και τ’ αποξηραμένα φρούτα χωρίς ζάχαρη (2 κουταλιές σταφίδες ή κράνμπερις, 3 δαμάσκηνα κλπ).
Με τα λιπαρά (τουλάχιστον 7 -8 gr) των ξηρών καρπών στο 12κτυλο(χρειάζονται περίπου 20΄ για να φτάσει η τροφή εκεί), προκαλείται έκκριση χολοκυστοκινίνης (CCN). Ακολουθούν α) η ενεργοποίηση του πνευμονογαστρικού νεύρου με συνέπεια τον έλεγχο της όρεξης –πείνας, β) το κλείσιμο του πυλωρικού σφικτήρα (συνδέει το στομάχι με το δωδεκαδάκτυλο) άρα έχουμε πλήρωση (γέμισμα) του στομάχου και γ) η σύσπαση της χοληδόχου κύστης για πέψη των λιπαρών.
ΤΣΙΛΙΜΙΓΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Διαιτολόγος-Συγγραφέας Διαιτολογικών Βιβλίων
